Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ "ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ" ΣΤΟ ΒΟΞ

Στ' αλήθεια, νιώθω ακόμα συγκινημένη μετά τη χθεσινή βραδιά. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον κάθε φίλο-η που με τίμησε με την παρουσία του, αλλά φοβάμαι τη μνήμη μου που μου κάνει νερά τελευταία και δε θα ήθελα να ξεχάσω με τίποτα ούτε έναν άνθρωπο. Όλοι τους είναι ξεχωριστοί για μένα -παιδικοί φίλοι, καινούριοι διαδυκτιακοί φίλοι, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, συγγενείς, συνεργάτες. Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω και κάποιους άλλους που -το ξέρω- ήθελαν πολύ να έρθουν, αλλά λόγοι ιδιαίτεροι τους απαγόρεψαν να παρευρεθούν.

Ωστόσο νιώθω την ανάγκη να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαρστώ στην υπέροχη Αναστασία Καλλιοντζή για την εξαιρετική παρουσίαση που μου έκανε. Και για την αγάπη και την εκτίμηση που μου δείχνει. Ήταν καταπληκτική. Μέχρι κι εμένα κατάφερε να με κάνει να δακρύσω μιλώντας για ένα βιβλίο που έγραψα εγώ!

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ευγενέστατο και ταλαντούχο Τάσο Παπαναστασίου, ο οποίος με την αξιοθαύμαστη ανάγνωσή του έδωσε ζωή, συναίσθημα, χρώμα σε κάποιες από τις σελίδες του βιβλίου.

Γνώμη μου και επιθυμία μου είναι πως, ενώ υπάρχουν κάποιες... υποϊστορίες, όπως τις ανέφερε η Αναστασία, το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η κακοποίηση. Το πώς οδηγούμαστε να γίνουμε θύμα της, το πόσο υποφέρει η ψυχή μας πάνω απ' όλα και το πώς καταφέρνουμε να ξεφεύγουμε από τα αιχμηρά νύχια της και να ξαναβρίσκουμε τη χαμένη αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό μας.

Ανέκαθεν ήμουν ευαίσθητη σε ό,τι αφορά το θέμα "κακοποίηση". Είτε πρόκειται για κακοποίηση σωματική, ψυχική, πνευματική, κακοποίηση γυναικών ή παιδιών ή ζώων, είτε πρόκειται για κακοποίηση της γλώσσας, της τέχνης ή της αλήθειας. Και πιστεύω ακράδαντα ότι -δυστυχώς- όλοι ανεξαιρέτως έχουμε να θυμηθούμε κάποια εμπειρία από μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση.

Είναι ένα θέμα που επιδέχεται πολλή συζήτηση και θα χαρώ αν ανταλλάξουμε τις απόψεις μας, όμως πάνω από όλα θέλω να δηλώσω πως επιθυμία μου είναι να συνεισφέρω όσο και όπως μπορώ στην καταπολέμηση αυτού του αποτρόπαιου φαινόμενου καθώς και να βοηθήσω όσους έχουν γνωρίσει αυτή τη νοσηρή και επώδυνη κατάσταση. Ζητώ, λοιπόν, τη βοήθειά σας. Έχω ήδη κάνει κάποιες κινήσεις, όμως οποιαδήποτε πρόταση, όποια συμβουλή θα μου είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Τελειώνοντας, θέλω να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να κακομεταχειρίζεται οποιονδήποτε συγκάτοικό μας σε τούτο τον πλανήτη, αλλά και κανείς μας δεν αξίζει άσχημη μεταχείριση και προσβλητική αντιμετώπιση από τους συνανθρώπους μας. Αν όχι αγάπη, όλοι δικαιούμαστε τον ίδιο σεβασμό και την ίδια καλοσύνη.

Σας ευχαριστώ θερμά όλους.

Μαίρη Κωνσταντούρου

1 σχόλιο:

  1. το τελείωσα... το αριστούργημα σου!!!!

    μείνε συντονισμένη!! θα κάνω ανάρτηση!!!!!!!!!!

    φιλιάαααααααααααααααα.............

    ΑπάντησηΔιαγραφή